Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς (36ον) - Σύντομη ἐρμηνεία.
Κατά Ἰωάννην (α' 1-17).
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα.
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. 6 Ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης· 7 οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αὐτοῦ. 8 οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. 9 Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. 10 ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. 11 εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. 12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. 14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. 15 Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. 16 Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· 17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.
Σύντομη Ἐρμηνεία.
Πάσχα! Ὁ θρίαμβος τῆς Ζωῆς! Τὸ πέρασμα σὲ μιὰ ἄλλη ζωή! Τὴν ἡμέρα αὐτή, ποὺ ὅλα μέσα στὴν Ἐκκλησία εἶναι λουσμένα στὸ φῶς καὶ σφύζουν ἀπὸ ζωή, στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς ἀναστάσιμης θείας Λειτουργίας ἀναγινώσκεται ἡ ἀρχὴ τοῦ κατὰ Ἰωάννην ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ὅπου γίνεται λόγος γιὰ τὴ ζωὴ ποὺ χαρίζει ὁ Θεὸς Λόγος, ὁ ἀναστὰς Κύριος. Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς τονίζει ὅτι «ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν». Ὁ Κύριος, δηλαδή, εἶχε πάντοτε μέσα Του ζωή. Ἐκεῖνος ὡς πηγὴ τῆς ζωῆς δημιούργησε καὶ συντηρεῖ κάθε μορφὴ ζωῆς.
Δὲν ἔδωσε ὁ Θεὸς ζωὴ στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ζήσει λίγα χρόνια μόνο ἐπάνω στὴ γῆ καὶ ἔπειτα νὰ χαθεῖ στὴν ἀνυπαρξία. Τὸν ἔπλασε γιὰ νὰ εἶναι ἀθάνατος καὶ εὐτυχισμένος κοντά Του· γιὰ νὰ ζήσει αἰώνια, χωρὶς τέλος. Ὁ πρωτόπλαστος ἄνθρωπος βέβαια, ἐξαιτίας τῆς πτώσεώς του στὴν ἁμαρτία, ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν Θεό. Χωρίσθηκε ἀπὸ τὸν Χορηγὸ τῆς ζωῆς καὶ ὁδηγήθηκε στὸν θάνατο.
Ὁ Κύριός μας ὅμως δὲν ἄφησε τὴν εἰκόνα του, τὸ πλάσμα του καταδικασμένο σὲ θάνατο. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο», μᾶς τόνισε ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ὁδηγήθηκε Ἐκεῖνος στὸν θάνατο μὲ τὴ σταυρική του θυσία, προκειμένου νὰ χαρίσει σ᾿ ἐμᾶς τὴ ζωή. Ἀναστήθηκε ἔπειτα γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ νὰ μᾶς χαρίσει καὶ πάλι τὴν προοπτικὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς· τὴν αἰώνια μακαριότητα τῆς Βασιλείας του. Ὁ ἀναστὰς Κύριος «ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος». Μὲ τὴν Ἀνάστασή του ὁ θάνατος δὲν εἶναι πιὰ τὸ τέλος, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ μιᾶς ἄλλης ζωῆς. «Ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχή», ὅπως ψάλαμε στὸν ἀναστάσιμο κανόνα τῆς Ἑορτῆς. Εἶναι τὸ πέρασμα στὴν ὄντως ζωὴ κοντὰ στὸν Νικητὴ τοῦ θανάτου.
«Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα», εἶπε ὁ Κύριος. Ἐκεῖνος χαρίζει τὴν ἀνάσταση, διότι Ἐκεῖνος εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς. Ὅποιος πιστεύει στὸν ἀναστημένο Κύριο, ἀκόμη κι ἂν πεθάνει σωματικῶς, θὰ ζήσει. Δὲν φοβᾶται τὸν θάνατο. Ζεῖ ἀληθινά· ζεῖ ἀπὸ τώρα τὴν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Κυρίου. Μένει ἑνωμένος μὲ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς.
Γι᾿ αὐτὴ τὴ ζωὴ εἴμαστε πλασμένοι. Αὐτὸς εἶναι ὁ βαθὺς πόθος μας: νὰ μὴν πεθάνουμε ποτέ. Βέβαια κάποια στιγμὴ τὸ σῶμα μας θὰ παραδοθεῖ στὸν τάφο. Ὅμως ἡ ψυχή μας θὰ βρεθεῖ στὸν χῶρο τῆς θείας Βασιλείας. Ἐκεῖ θὰ ἀναμένει τὴ μεγάλη ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ὁπότε θὰ ἀναστηθεῖ καὶ τὸ σῶμα, γιὰ νὰ μετάσχει ὁ ὅλος ἄνθρωπος στὴ δόξα τῆς Βασιλείας. Μὲ τὴν προϋπόθεση βέβαια ὅτι στὴ διάρκεια τῆς ζωῆς μας θὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ἂς παραδώσουμε λοιπὸν ὁλοκληρωτικὰ τὴν ὕπαρξή μας στὸν ἀναστημένο Κύριο. Σ᾿ Ἐκεῖνον ποὺ μᾶς ἔφερε στὴ ζωὴ καὶ ποὺ μαζί Του θὰ ἀπολαύσουμε τὴν αἰώνια ζωή. Χριστὸς ἀνέστη!
θανάτῳ θάνατον πατήσας
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι
ζωὴν χαρισάμενος.
Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι,
προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον,
Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον.
Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν
καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν
ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν·
σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν,
ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν,
τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.
Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί,
προσκυνήσωμεν
τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν·
ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ
χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον,
ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ·
Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς,
θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.
Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου
καθὼς προεῖπεν,
ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν
καὶ μέγα ἔλεος.
Μέ ἀδελφική ἀγάπη,
Δρ. Κωνσταντῖνος Ἀπ. Καραγιάννης*
.png){kind=spacer}